Για τις Πανελλήνιες εξετάσεις

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, λίγο πριν από τις Πανελλήνιες εξετάσεις, κάποιοι κύριοι που βγαίνουν στα ραδιόφωνα και στα διάφορα έντυπα, διατείνονται ότι ο θεσμός είναι τόσο ψυχοφθόρος, όσο και αναχρονιστικός.

Με ποιο δικαίωμα – λένε – υποβάλλουμε τα παιδιά μας σε μια τέτοια διαδικασία χωρίς να τα ρωτήσουμε! Τα καταρρακώνουμε συναισθηματικά, τους δημιουργούμε άγχος επίδοσης, τα αναγκάζουμε να αποφασίσουν για το τί θέλουν να γίνουν «όταν θα μεγαλώσουν» ενώ εκείνα είναι ακόμα ανέτοιμα. Για να υποστηρίξουν την άποψή τους κάνουν συγκριτικές αναλύσεις με άλλες χώρες, για το πώς γίνεται εκεί η εισαγωγή στα Πανεπιστήμια, για το πώς η Πολιτεία δίνει εναλλακτικές λύσεις στους νέους που «δεν παίρνουν τα γράμματα» προκειμένου να εξειδικευτούν σε ένα τεχνικό επάγγελμα.

Σε θεωρητικό επίπεδο θα διαφωνήσω σε όλα εκτός από το τελευταίο. Πράγματι χρειάζεται μια εναλλακτική για τους νέους. Και όχι να μπαίνουν με ανύπαρκτη βαθμολογία σε μια σχολή της κακιάς ώρας που έπρεπε να είχε κλείσει εδώ και καιρό για να κοροϊδευόμαστε όλοι μεταξύ μας. Οι φοιτητές ότι σπουδάζουν, οι Καθηγητές τους ότι διδάσκουν και η Πολιτεία ότι καταρτίζει αξιόμαχους επιστήμονες. 

Όσον αφορά τώρα τις Πανελλήνιες εξετάσεις, μετά από πείρα 15 ετών στο μάθημα της Βιολογίας Γ' Λυκείου, μετά από συναναστροφή με εκατοντάδες μαθητές και γονείς, έπειτα από πολύ κόπο για να μπορέσω να βοηθήσω τους μαθητές μου να μπουν στις πιο δύσκολες σχολές της Χώρας, έχω να καταθέσω τα εξής:

-Αν δεν υπήρχαν οι Πανελλήνιες, τα παιδιά που είχαν – και έχουν – δυνατότητες, δεν θα μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν αυτές ακριβώς τις δυνατότητες.

- Αν δεν υπήρχαν οι Πανελλήνιες, τα παιδιά δεν θα αντιμετώπιζαν το πρώτο μεγάλο crash test της ζωής τους. Χάρη στη διαδικασία των εξετάσεων, που πλέον για να προετοιμαστείς κατάλληλα πρέπει να αφοσιωθείς για 2 χρόνια, ο μαθητής έρχεται αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο της αποτυχίας. Χτίζει τον χαρακτήρα του και σμιλεύει τη θέλησή του. Αναπτύσσει τις αρετές του. Μαθαίνει να επιμένει και να προσανατολίζεται μπροστά σε έναν μακροπρόθεσμο στόχο. Με μια λέξη: ωριμάζει!

- Αν δεν υπήρχαν οι Πανελλήνιες, τα παιδιά του φτωχού και του αγράμματου κοσμάκη, τα περισσότερα παιδιά της επαρχίας και τα παιδιά που δεν κάνουν δημόσιες σχέσεις, δεν θα είχαν την παραμικρή ευκαιρία να μπουν σε πρωτοκλασάτες σχολές όπως είναι για παράδειγμα οι Ιατρικές, οι Φαρμακευτικές και το Πολυτεχνείο.

- Αν δεν υπήρχαν οι Πανελλήνιες, οι μαθητές, ήτοι οι εκκολαπτόμενοι πολίτες, δεν θα έρχονταν ποτέ σε επαφή με μια διαδικασία – που παρά τα όποια προβλήματα – χαίρει την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση του συνόλου του ελληνικού λαού καθώς είναι αξιοκρατικός και ο καθείς ανταμείβεται σύμφωνα με την προσπάθειά του.

- Αν δεν υπήρχαν οι Πανελλήνιες για να προγυμνάζονται οι μαθητές σε πολύπλοκα και δύσκολα θέματα των μαθημάτων που αφορούν τις σχολές που τους ενδιαφέρουν, το επίπεδο της παιδείας εν Ελλάδι θα ήταν υπερβολικά φτωχό· πολύ φτωχότερο από το γενικό επίπεδο που παρατηρείται σήμερα.

- Αν δεν υπήρχαν οι Πανελλήνιες, τα παιδιά που έχουν τις μεγάλες επιτυχίες δεν θα αισθάνονταν την ηθική καταξίωση των κόπων τους.

Έγω θέλω τα παιδιά να δουλεύουν. Δεν θέλω τα παραχαϊδέματα. Δεν μου αρέσουν οι πολιτικοί τακτικισμοί στα θέματα της Παιδείας. Θέλω όποιος δουλεύει να ανταμείβεται και όποιος δεν δουλεύει και είναι τεμπέλης, να λαμβάνει το μήνυμα.

Οι Πανελλήνιες εξετάσεις, για όλους αυτούς τους λόγους και για ακόμα περισσότερους, ακόμα κι αν έχουν τα προβλήματά τους, είναι πολύ χρήσιμες και πολύ ευεργετικές για το σύνολο του τόπου μας. Δεν θέλω να καταργηθούν εκτός και αν η αντιπρόταση είναι πολύ – πολύ πειστική.