Ημέρες 2003 και ημέρες 2024

Ήταν τέτοιες ημέρες το 2003 όταν αιφνιδίως ( άνοιξε το πρώτο οδόφραγμα για τα κατεχόμενα. Τότε υπηρετούσα τη θητεία μου. Για εμένα ήταν ένα μεγάλο πλήγμα. Αν και 19 1/2 ετών, δεν μπόρεσα να βρω κανένα καλό σε όλο αυτό που γινόταν. Η φρενίτιδα του κόσμου ήταν απερίγραπτη. "Πάλι τα κατάφεραν οι Τούρκοι" σκέφτηκα. Γενικά τότε ήμουν πολύ απαισιόδοξος. Έτυχε πρίν από μερικούς μήνες να σκοτωθεί ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Ευάγγελος Φλωράκης μαζί με τους υπασπιστές του από πτώση ελικοπτέρου. Μερικές ημέρες πριν από το δυστύχημα, όλοι τους ήρθαν για επιθεώρηση στο φυλάκιο που ήμουν αρχιφύλακας, στον θρυλικό "Ιστό" της Λεύκας. Προσγειώθηκαν με το ίδιο ελικόπτερο που μετά από μερικές μέρες συνετρίβη. Ο Ιστός ήταν ένας αγριότοπος που κανείς δεν ήθελε να πάει. Εγώ και οι συνάδελφοι μου τον κάναμε άξιο να επιλεγεί για επιθεώρηση από τον αρχηγό. Μετά, ο αρχηγός μας σκοτώθηκε. Μετά, η Πόλις εάλω μέσω της κερκόπορτας που λέγεται "εργαλειοποίηση του λαϊκού συναισθήματος". Διανύω την τέταρτη δεκαετία της ζωής μου. Συνεχώς ασχολούμε με τα πολιτικά του νησιού μου και της Ελλάδος. Ακόμα δεν μπόρεσα να βρω ούτε ένα θετικό που να εξυπηρέτησε τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Πατρίδας αυτό το άνοιγμα των οδοφραγμάτων. Αντίθετα, μπερδεύτηκαν και ποδηκλώθηκαν ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Ακόμα και τα οστά των νεκρών ηρώων μας που ταυτοποιήθηκαν έπειτα από εκταφές που έγιναν στα κατεχόμενα, σε τίποτε δεν βοήθησαν ως προς το "ψήλωμα" της συνειδήσεως μας.