Πανελλήνιες 2024

Σε λίγες ημέρες έχουμε και πάλι τις Πανελλήνιες εξετάσεις. Ως γνωστόν, απαιτείται σωστή προετοιμασία αλλά και σωστή ψυχολογία, αν οι στόχοι είναι υψηλοί. Είναι δε βέβαιο ότι πάλι θα ακούσουμε τους διάφορους να κράζουν τον θεσμό αναφέροντας ως βασικό τους επιχείρημα ότι είναι ψυχοφθόρο για τα παιδιά και πως τάχα μόνο στην Ελλάδα γίνονται. Αν υποθέσουμε ότι μόνο στην Ελλάδα γίνονται (δεν το γνωρίζω αυτό - αυτοί που το ισχυρίζονται το ξέρουν;) γιατί πρέπει ντε και καλά να καταργηθούν; Επίσης, μόνο στην Ελλάδα τρώμε φέτα με καρπούζι, πρέπει να το κόψουμε κι αυτό;

Ασφαλώς, δεν θα ακούσεις ποτέ κράξιμο για τις πανελλήνιες από τον Κωστάκη που ζει στο Φανάρι της Καρδίτσας και περιμένει την μεγάλη του ευκαιρία προκειμένου να σπουδάσει κάτι. Ούτε θα βρίσει τους καθηγητές της ή τον θεσμό η Ελένη από τον Αγαλά της Ζακύνθου που ονειρεύεται να γίνει οδοντίατρος. Συνήθως κράζουν όσοι έχουν εναλλακτικές, στρωμένες δουλειές και μειωμένες ικανότητες καθώς έχουν χρήμα για να υποστηρίξουν σπουδές χωρίς το "πρόβλημα" του διαγωνισμού και της κατάταξης. Δεν είναι ώρα να απαξιώσουμε το Δημόσιο Πανεπιστήμιο.

Ειδικά τώρα που έρχονται τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια (εγώ είμαι υπέρ της ίδρυσης τους) και το τοπίο αλλάζει. Αντίθετα, πρέπει να το ενισχύσουμε διδάσκοντας στα παιδιά μας όχι μόνο την ύλη των μαθημάτων αλλά και τις παθογένειες του ελληνικού πανεπιστημίου, μήπως και έρθει κάποτε η ευλογημένη ώρα της εξυγίανσης. Θυμάμαι πως εμένα με ενοχλούσε πολύ η ατμόσφαιρα γύρω από τις "μαθητικές παρατάξεις" ενώ αμέσως μετά με ενοχλούσε η πανάθλια κατάσταση που επικρατεί στις σχολές ως προς το θέμα της καθαριότητας. Θεωρώ πως η ανάλυση αυτών των δύο παραμέτρων αποκαλύπτει όλο σχεδόν το φάσμα των προβλημάτων της κοινωνίας μας.